Logo (sygnet) Księgarni św. Jacka stanowi stylizowany herb Odrowąż. Herb ten jest jednym z polskich herbów szlacheckich. Na tarczy, mającej kolor czerwony, widnieje godło mające postać srebrnej strzały skierowanej grotem w górę, a od połowy wygiętej. Natomiast część nad tarczą przedstawia pióropusz pawi przebity rogaciną (jest powtórzeniem godła z tarczy). Z herbem związana jest legenda, według której rycerz z Moraw, walcząc z poganinem, pozbawił go nosa wraz z wąsami, które potem, nabiwszy na strzałę, prezentował monarsze obserwującemu starcie, jako dowód swego zwycięstwa. Na pamiątkę monarcha miał nadać mu przydomek „Odrzywąs”, które z czasem przybrało formę „Odrowąż”. Morawskie konotacje herbu potwierdzał Jan Długosz w swoim Insignia seu clenodia incliti Regni Poloniae.
Niektórzy badacze (dr F. Piekosiński) wywodzą rodowód herbu z symboliki skandynawskiej, runicznej. Na jednym (datowanym na V wiek) kamieni (kamień z Trawardar) znajdują się znaki podobne do umieszczonych w herbie – „tyr” i „madr”. Po połączeniu tworzą one godło Odrowąża, a razem symbolizować mogą siłę i wiedzę. Podobnie, w swoim Słowniku symboli, odczytuje symbol strzały W. Kopaliński ‒ tj. jako znak światła (także w znaczeniu wiedzy) i siły.
Księgarnia św. Jacka, odwołując się do symboliki herbu Odrowąż, wskazuje z jednej strony na postać swojego Patrona nazywanego Światłem ze Śląska (Lux ex Silesia), który światłem wiary oświecił serca Polaków, ale też na fakt, że poprzez swoją działalność, a przede wszystkim poprzez publikację wartościowej literatury, stara się nieść światło wiedzy, przyczyniając się m.in. do podnoszenia poziomu wiedzy religijnej, kształtowania postaw i integrowania społeczeństwa Śląska.
Przez wiele lat swojej działalności Księgarnia św. Jacka zmieniała swoje logo, które jednak w jakiejś formie zawsze nawiązywało do herbu rodu Odrowążów.
W roku 2019 została przygotowana dla Księgarni nowa identyfikacja wizualna. Projekt nowego znaku także nawiązuje formalnie do swojego heraldycznego odpowiednika. Jednak oparcie konstrukcji na bardziej harmonijnych i racjonalnych proporcjach sprawiło, że stał się on czytelniejszy. Kolorami przewodnimi stały się czerń i cynober, będące nawiązaniem do najstarszych tradycji drukarstwa oraz tarczy herbowej Odrowążu. Zastosowany krój pisma również został dobrany z uwzględnieniem zarówno aspektów praktycznych, jak i kontekstów historycznych oraz konotacji wynikających z form typograficznych.
Oprac. na podst. tekstów B. Szczykały, F. Ciślaka.
