Tom wierszy
Nakładem Księgarni św. Jacka ukazał się tom poezji księdza Bartłomieja Kuźnika pt. „Wiklina”, drugi po wydanym w 2019 r. zbiorze „Więzi krwiste”.
Poetycką inspiracją może tu być wszystko: przelotne spojrzenie, zabytek, migawka aparatu, zamyślenie nad logiką przemijania. Pisze te wiersze ktoś, kto żyje wśród ludzi, spotyka ich, zna ich całkiem z bliska – a to w przypadku poetów, których uważamy często za zanurzonych w świecie symboli marzycieli, nie jest wcale takie oczywiste.
Jego utwory opatrzone się licznymi odniesieniami: pojawiają się tu nie tylko miejsca i daty, ale i obrazy-inspiracje, a nawet – jak przystało na autora Anno Domini 2021 – wirtualne odnośniki typu: „Pisane przy https://www.youtube.com/watch?v=SWFDZ33ySJg&list=RDSWFDZ33ySJg&index=1”.
W jednym z utworów zanotował:
[Czy wiesz,] „że coraz rzadziej patrzymy sobie w oczy
że sporo tracimy nie zagadując do obcych
że zaczęliśmy się bać słowa przyjaciel
że ciśnienie tak zaczopowanego dobra rośnie
że wybucha w bocznych erupcjach bla bla car
że wielu ma tyle miłości ale nie ma komu jej dać”
(Czy wiesz)
