autor: ks. Bronisław Czaplicki
Patronka górników i męczennica, która oddała życie za wiarę w Chrystusa – wiele osób w tych słowach opisałoby postać św. Barbary. Jednak te słowa tylko w nieznacznym stopniu charakteryzują świętą żyjącą w pierwszych wiekach chrześcijaństwa.
Publikacja ks. Bronisława Czaplickiego nie jest kolejną próbą opracowania życiorysu męczennicy, ale w całości skupia się na zjawisku kultu świętej. Kultu, który od wielu wieków jest obecny na ziemiach Polski. Opracowanie ukazuje jego rozwój oraz bogactwo i różnorodność: patronaty grup zawodowych, kaplic, kościołów czy bractw. Jak zaznacza sam autor „pod patronat św. Barbary garnęli się żeglarze, rybacy, wojskowi, górnicy”.
Książka Kult św. Barbary na ziemiach polskich w ujęciu historycznym została opatrzona także aneksem ze zdjęciami. Znajdują się tam fotografie miejsc poświęconych św. Barbarze w Polsce oraz liczne obrazy i figury przedstawiające męczennicę.
autor: ks. Andrzej Posadzy
Dziewiąty tom Biblii Impulsy to List do Galatów w przekładzie ks. Andrzeja Posadzego, z jego wstepem i komentarzem. Określenie „Galacja” wywodzi się od nazwy plemion celtyckich i galijskich, które na początku III w. przed Chrystusem (ok. 278/277 r.) osiedliły się w centrum Azji Mniejszej, w okolicach Ancyry (dzisiejsza Ankara), Tavium i Pesinunte. Pomimo klęski, jaką ponieśli w wojnie z Cesarstwem Rzymskim (189 r. przed Chrystusem), Galacjanie cieszyli się sporą niezależnością i autonomią. Przez długi czas zachowywali ojczysty język celtycki oraz własne tradycje i zwyczaje.
Adresatami listu są poganie nawróceni na wiarę chrześcijańską. Jak czytamy we wstępie: „Galacjanie po nawróceniu i przyjęciu chrztu przez pewien czas pozostawali wierni nauczaniu Pawła, potem jednak dali posłuch jakimś bliżej nieokreślonym misjonarzom. (…)
List do Galatów nie jest czysto teologicznym traktatem i nie prezentuje systematycznej struktury. Tematyka, którą porusza, jest zasadnicza i jednoznaczna: Tora czy wolność? Posłuszeństwo Prawu czy też posłuszeństwo wierze? Uczynki według Prawa czy chrześcijańska wolność? Usprawiedliwienie przez wiarę czy przez uczynki wynikające z Prawa?”.
Tłumaczenie Demonstrationes I-XXIII
Tłumaczył i przypisami opatrzył ks. Andrzej Uciecha
W języku polskim mamy niewiele dzieł ojców syryjskich, które byłyby kompletne i przetłumaczone z oryginału. Wśród spuścizny orientalnej dużym zainteresowaniem cieszą się Demonstrationes Afrahata, mędrca perskiego. Są one świadectwem teologii orientalnej IV wieku, która różniąc się od tradycji greckiej i łacińskiej, często traktowana jako prymitywna, odnosiła się do wiary przeżywanej w środowisku chrześcijan o mentalności semickiej. Tymczasem tradycja ta jest często wcześniejsza niż znane nam dzieła przekazane w języku greckim. Do tej pory polskie tłumaczenia Mów Afrahata (I–XXII) ukazały się w rozproszeniu od 2004 roku. Mamy nadzieję, że ich edycja przygotowana przez ks. Andrzeja Uciechę w postaci zebranej i uzupełnionej o Epistola Interrogatoris i ostatnią w dziele Syryjczyka Demonstratio XXIII O winnym gronie ułatwi pracę nie tylko popularyzatorom, ale także naukowcom badającym patrologię, jaką prezentuje ortodoksyjny znany nam autor syryjski.
autor: ks. Jerzy Szymik
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Księgarnia św. Jacka przygotowuje wydanie wierszy zebranych ks. Jerzego Szymika: wszystkich utworów, które ukazały się drukiem w latach 1988-2020. Wydanie obejmie tomy:
Szymik nie epatuje, lecz opisuje. Nie ocenia, ale podgląda. Nie wydaje pochopnych sądów, lecz zdaje się wchodzić w wewnętrzny świat swoich poetyckich bohaterów. Każdy z nich jest ważny i nikt nie znajduje się na straconej pozycji. W tej poezji mówi się raczej o zagubieniu, niż wskazuje palcem i osądza. Jest w niej wiele zwykłej życzliwości i miłosierdzia, niestroniącego jednak od wymierzenia policzka Prawdą. Zresztą ta ostatnia wydaje się być najważniejsza. Nie można sprzyjać człowiekowi jeśli zarazem nie dopominamy się o prawdę o nim i o Prawdę jako taką. Poezja opisująca kondycję człowieka współczesnego nie może zrezygnować z najważniejszych kwestii moralnych i metafizycznych.
Mirosław Dzień (fragm. Wstępu)
Poezja księdza Szymika nie jest amboną – jest literaturą, a więc posiada i artystyczną organizację, i przekazuje system wartości – obie te składowe są uformowane zgodnie z intencją autora. Na poziomie aksjologii śląski pisarz komunikuje przez swoje wiersze, że nie na wszystkie trudności życia zaradzi człowiek – wówczas, przekonuje poeta, należy przylgnąć do kogoś większego niż istota ludzka.
Mariusz Solecki (fragm. Posłowia)
